11. Een plan met hindernissen.
Hoofdstuk 11 uit Valkenburg ZH de wederopbouw
Al in 1947 lag er een plan voor woningbouw langs de nieuw te creëren Marinus Poststraat. Het ontwerp van architect Dreschage ging uit van 23 woningen in een ruime setting, waarbij naast rijtjes ook uitgegaan werd van door schuren geschakelde twee onder één kap. Dit op nadrukkelijk verzoek van de stedenbouwkundige Bruins, daarin gesteund door de gemeente architect Haasnoot. Echter het ministerie tot wederopbouw ging hier niet mee akkoord in verband met de (te) hoge grondprijs en het bouwrijp maken. Ondanks de bezwaren werd toch het bestek gemaakt
en lag er in augustus een definitief plan. Maar de minister stuurde de gemeente terug naar de tekentafel. Er kwam een nieuw plan met
27 woningen. Dit plan werd in april ’48 goedgekeurd door de gemeenteraad. In juni werd het plan voorgelegd aan het ministerie en gedeputeerde staten, waarna (pas) in januari 1949 de goedkeuring kwam.
In maart werd de goedkeuring door de provincie weer ingetrokken. Dit was voor de gemeenteraad aanleiding een commissie te benoemen om het beleid van B en W betreffende het bouwplan te onderzoeken.
In de commissie zaten N. Ouwersloot, S. Poot en D. de Vries. Daarbij hadden zij de volle medewerking van de gemeente secretaris van Stegeren. Wat bleek, er was over de gehele procedure geen enkel tastbaar stuk
te vinden. De mondelinge contacten en afspraken werden niet schriftelijk bevestigd. Ook verbaasde het de commissie dat het negen maanden duurde voor dat er een gewijzigd plan werd ingediend. En na goedkeuring duurde het ook nog eens twee maanden voor dat het op het ministerie lag. De commissie was zwaar teleurgesteld. In augustus kwam het rapport voor de tweede maal op de agenda van de gemeenteraad. De burgemeester stelde voor de bespreking wederom uit te stellen, omdat deze niet in de gelegenheid was een memorie van antwoord te schrijven. Hierop werd de heer Poot behoorlijk boos en nam het de burgemeester kwalijk dat deze niet zijn aantekeningen had afgestaan aan de commissie.
Nadat het rapport nog dezelfde avond was voorgelezen werd voorgesteld dat B en W passende maatregelen zou nemen.
De grond (zie foto) was reeds beschikbaar. Alleen moest nog een woning gesloopt worden op de kruising met het Marktveld.
HOERA, Valkenburg mag weer bouwen. In maart 1950 kwam alsnog de goedkeuring van de provincie voor de bouw van 27 woningen. De krant herinnerde de Valkenburgers er nog maar eens aan, wat er zich vorig jaar allemaal had afgespeeld rond dit bouwplan. Prompt klom de burgemeester zelf in de pen om de journalist duidelijk te maken dat dit er niets mee te maken had. “De waarheid is enkel en alleen, dat de Minister van Wederopbouw en Volkshuisvesting heeft goed gevonden dat de gemeente de herbouwplicht van Nationaal Grondbezit N.V. overneemt van haar in 1944 door de bezetter afgebroken woningen. Meer niet.”
Van herbouw was nog geen sprake, want GS moest het nodige bouwvolume nog afgeven. In mei 1950 werd dan toch de eerste steen gelegd door wethouder Ouwersloot. Maar ook de bouw zelf (door v.d. Heidens bouwbedrijf) kende problemen. B en W gingen zelfs over tot het opleggen van een boete omdat de oplevering ernstig vertraagd was. Ook was er een meningsverschil tussen B en W met de architect over zijn honorarium. Het plan voor de 27 woningen zou een copy van een project in Noordwijk zijn. Wat natuurlijk kon worden weerlegd.
Het was terecht een plan met hindernissen.
Met deze 27 woningen had de gemeente de afgelopen tien jaar 79 huizen gebouwd in het kader van de wederopbouw. Hiermee was ook het eerste deel van het wederopbouwplan; de zuidwest hoek van Valkenburg nagenoeg voltooid. Het open terrein aan de westzijde van de Marinus Poststraat werd door de gemeente te huur aangeboden. De Valkenburgers konden hier hun eigen “volks”tuin aanleggen. Voorlopig waren er geen plannen voor bebouwing. Nieuwe mogelijkheden lagen er aan de andere zijde van de Hoofdstraat richting de oude Rijn; ’t Boonrak.
